ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ
Οι ασχολούμενοι με τις περισσότερες και πιο διαδεδομένες μορφές "εναλλακτικής ιατρικής" όπως π.χ. ομοιοπαθητική, βελονισμός, χειροπρακτική κ.ά., αναφέρουν και μάλιστα με υπερηφάνεια ότι οι πηγές τους ανάγονται στην αρχαιότητα και εφαρμόζουν σήμερα τις αρχαίες τεχνικές όπως πριν από 2.500 χρόνια. Μα και η πηγές της σημερινής δυτικού τύπου ιατρικής ανάγονται στην αρχαιότητα και μάλιστα στον Ιπποκράτη, με τη διαφορά ότι απο το 400 π.Χ. που ζούσε ο Ιπποκράτης ο Κώος μέχρι το 2.000 μ.Χ. που ζούμε σήμερα, η σημερινή ιατρική έχει ενσωματώσει όσες προόδους έχουν πραγματοποιηθεί τις οποίες και χρησιμοποιεί χωρίς να μένει προσκολημένη και μάλιστα "με υπερηφάνεια" σε όσα υπήρχαν πριν από 25 αιώνες.
Προσωπικά δεν έχω και δεν θα είχα αντιρρήσεις για κανένα είδος "εναλλακτικής ιατρικής" με μια και μοναδική προϋπόθεση. Την απόλυτα καθαρή και κατανοητή γλώσσα. Την ίδια γλώσσα. Γιατί δεν γίνεται π.χ., να βρίσκεσαι σε μια ξένη χώρα, να μιλάς στους κατοίκους στη δική σου γλώσσα που δεν ξέρουν και να έχεις την απαίτηση να σε καταλαβαίνουν και να περιμένεις και να σου απαντήσουν στη δική τους γλώσσα που δεν ξέρεις και να καταλάβεις και την απάντηση. Αυτό δεν λέγεται συνεννόηση. Είναι συνάντηση κωφαλάλων.
Ίδια, καθαρή και κατανοητή γλώσσα σημαίνει ότι οι επιστημονικοί όροι της μιας ιατρικής θα μεταφραστούν ακριβώς ώστε να αντιστοιχούν σε ακριβείς επιστημονικούς όρους της άλλης έτσι ώστε να υπάρχει ακριβέστατη μετάφραση και αντιστοιχία λέξεων, όρων και παθήσεων. Οι όποιες συγκρίσεις πρέπει να γίνονται υποχρεωτικά με όρους και κανόνες απόλυτα συγκρίσιμους και κατανοητούς.
Όποτε προσπάθησα να διαβάσω κείμενο που εξηγεί με λεπτομέρειες πώς ακριβώς λειτουργεί ένα είδος εναλλακτικής ιατρικής έπεσα πάνω σε ένα αδιαπέραστο τείχος ανεξακρίβωτης ορολογίας με όρους σκόπιμα ακατανόητους ή δυσνόητους και αμετάφραστους.
Η επιστήμη είναι ίδια παντού γιατί επιστήμη σημαίνει ακριβής γνώση. Το ακριβώς αντίθετο είναι η αμάθεια και στην χειρότερη περίπτωση η ελλιπής γνώση, δηλ. η ημιμάθεια.
Καλώς ή κακώς η επικρατούσα ιατρική στη χώρα μας είναι η Δυτικού τύπου ιατρική. Η αρχαία ιατρική της Ανατολής (Κίνα, Ινδία, Ιαπωνία) ή των χωρών της αρχαίας Αμερικής (Ίνκας, Μάγια, Βόρεια Αμερική) ή της Αφρικής, δεν έχει μελετηθεί αρκετά και δεν έχει εφαρμοστεί επίσημα.
Κατά την Ελληνική μυθολογία η ιατρική ξεκίνησε από τον Ασκληπιό ο οποίος δεν είναι υπαρκτό αλλά μυθικό πρόσωπο, γυιός του θεού Απόλλωνα και της θνητής Κορωνίδας και έμαθε την ιατρική τέχνη από τον κένταυρο Χείρωνα. Πατέρας της ιατρικής που ασκείται επίσημα στα κράτη του Δυτικού πολιτισμού θεωρείται σήμερα ο Ιπποκράτης (460 π.Χ.-377 π.Χ). Η ιατρική, την εποχή του Ιπποκράτη, ήταν μείγμα τεκμηριωμένης θεραπευτικής εφαρμογής, βοτανολογίας, χειροπρακτικής, θρησκευτικών δοξασιών και μαντικών επιδράσεων. Ο Ιπποκράτης πρώτος ανέλυσε, ταξινόμησε και κατέγραψε τις παθήσεις και τα αίτια και τους κανόνες για τη σωστή και ορθολογική εφαρμογή μεθόδων θεραπείας.
Η πρόοδος είχε την επίδρασή της τόσο στη διαγνωστική όσο στη θεραπευτική προσέγγιση όπου η εννιαία ιατρική, κάτω από το βάρος του όγκου των γνώσεων, ξεχώρισε σε ιατρικές ειδικότητες, η βοτανολογία έγινε φαρμακολογία και βιοχημεία, μέρος της χειροπρακτικής πέρασε στις χειρουργικές ειδικότητες ενώ ένα μικρό τμήμα έγινε φυσι(κ)οθεραπεία και η θρησκεία περιορίστηκε στα του Θεού.
Με βάση αυτού του τύπου την τεκμηριωμένη δυτική ιατρική έχουμε σήμερα τα αντιβιοτικά, τα εμβόλια, τις μεταμοσχεύσεις, τα χειρουργεία, τις χημειοθεραπείες, τις ακτινογραφίες, τις αξονικές και μαγνητικές τομογραφίες, τις αγγειογραφίες, το τεστ Παπανικολάου, τις μαστογραφίες, το DNA, την τεχνητή γονιμοποίηση, τα ταξείδια στο διάτημα και στο φεγγάρι, την ασπιρίνη, τα αντιπηκτικά, τα αντισυλληπτικά, την ινσουλίνη, τα φάρμακα για την πίεση, για τη χοληστερίνη, για την οστεοπόρωση, για τη φυματίωση, για τη χολέρα, τον τύφο, την πανώλη, την ευλογιά, τη λέπρα, τη σύφιλη, τη δυσεντερία και τόσα άλλα.
Καμμιάς μορφής "εναλλακτική ιατρική" δεν έσωσε και δεν μπορεί να σώσει εκατομμύρια ανθρώπους με "μια λύση". Όλες αφορούν σε "εξατομικευμένες πρακτικές εφαρμογές" οι οποίες αναφέρονται ατομικά σε κάθε ασθενή προσωπικά και μάλιστα, πολλές φορές, χωρίς την ανάγκη να έχει προηγηθεί λεπτομερής αιτιολογική διάγνωση της νόσου που προκαλεί το σύμπτωμα. Παράδειγμα, το αυχενικό ή η οσφυαλγία που "θεραπεύονται" γενικώς και αορίστως, είτε οφείλονται σε ψύξη, κήλη δίσκου, αστάθεια μέχρι και καρκίνο.
Αυτό που κάνει εντύπωση είναι η ευκολία με την οποία "μαθαίνονται" αρχαίες μέθοδοι θεραπείας από άτομα που δεν γνωρίζουν ούτε τη γλώσσα διδασκαλίας ή η ευκολία βιομηχανικής παρασκευής χιλιάδων τόνων "φυσικών προϊόντων" χωρίς παρεμβολή σύγχρονων μεθόδων βιομηχανικής παραγωγής ή μεθόδευσης.
Εντύπωση προκαλεί η επιστροφή στην "εποχή του Ιπποκράτη" των θεραπευτών αλλά με ταυτόχρονη σταθερή παραμονή στη σημερινή δυτική ιατρική σε ότι αφορά στο προσωπικό τους status όπου προσφεύγουν όταν αρρωστήσουν οι ίδιοι.