ΔΙΑΤΑΤΙΚΗ ΣΠΟΝΔΥΛΟΔΕΣΙΑ
ΝΕΑ ΜΕΘΟΔΟΣ

Εισαγωγή: Η Οπίσθια Διατατική Σπονδυλοδεσία ξεκίνησε πειραματικά στο Cleveland των ΗΠΑ, μέσα της δεκαετίας του '90, από τον γράφοντα και τον Arthur Steffee για τη θεραπεία περιστατικών με σπονδυλική στένωση. Σήμερα εφαρμόζεται με επιτυχία σε περιστατικά με σπονδυλική αστάθεια, κεντρική σπονδυλική στένωση, πλάγιες σπονδυλικές στενώσεις και παραμελημένες ή και πρώϊμες δισκοκήλες. Δεν γίνεται οποιαδήποτε διάνοιξη του σπονδυλικού σωλήνα, π.χ. πεταλεκτομές, όλοι οι χειρισμοί γίνονται έξω απ' αυτόν αλλά διορθώνονται οι πιέσεις μέσα σ' αυτόν.

Χειρουργικοί χειρισμοί: Στάδιο 1) Τοποθετούνται διαυχενικά στηρικτικά σπονδυλικά εμφυτεύματα και γίνονται μικρές τομές και αποκολλήσεις (προϋπολογισμένες) των εξωκαναλικών σταθεροποιητικών ανατομικών μορίων, όπου αυτό είναι αναγκαίο. Στάδιο 2) Γίνονται προοδευτικά ελεγχόμενες διορθωτικές διατάσεις στα επίπεδα που υπάρχουν οι ενδοκαναλικές στενώσεις οι οποίες έχουν προγραμματισθεί να διορθωθούν. Στάδιο 3) Η επέμβαση ολοκληρώνεται με την τελική σταθεροποίηση (κλείδωμα) του συστήματος σπονδυλοδεσίας το οποίο έχει χρησιμοποιηθεί. Όλες οι διαδικασίες γίνονται με τον σύγχρονο έλεγχο προκλητών σωματο-αισθητικών δυναμικών (SSEP) και ταυτόχρονου διεγχειρητικού ηλεκτρομυογραφήματος (EMG). 

Χαρακτηριστικές εικόνες διεύρυνσης των σπονδυλικών τρημάτων με την διάταση.

Τρόποι εφαρμογής: Η Οπίσθια Διατατική Σπονδυλοδεσία εφαρμόζεται είτε με ανοιχτή προσπέλαση ως ανοιχτή μέθοδος είτε ως κλειστή μέθοδος με μικρο-επεμβατική τεχνική.  (Φωτο) 
Πλεονεκτήματα της κλειστής μεθόδου είναι ο πολύ μικρότερος χρόνος νοσηλείας, η ελάχιστη απώλεια αίματος με συνέπεια να μη χρειάζεται μετάγγιση αίματος και η ταχύτατη αποκατάσταση. 

Συγκριτικά πλεονεκτήματα: Η μέθοδος μπορεί να συγκριθεί με τις κλασσικές μεθόδους οι οποίες χρησιμοποιούνται διεθνώς για την αντιμετώπιση παθήσεων όπου χρειάζεται να γίνει και γίνεται διάνοιξη του σπονδυλικού σωλήνα για αφαίρεση οστεόφυτων, συνδέσμων, δίσκων και γενικώτερα στοιχείων πίεσης των οσφυϊκών νευρικών στοιχείων ενδοκαναλικά. Η διάνοιξη με πεταλεκτομές και τρηματοπλαστικές και οι χειρισμοί μέσα στον σπονδυλικό σωλήνα απαιτούν χρόνο, έχουν βαθμό επικινδυνότητας και αυξάνουν την πιθανότητα νευρολογικών επιπλοκών. Η διατατική σπονδυλοδεσία φτάνει στον ίδιο στόχο σε πολύ μικρότερο χρόνο, χωρίς κίνδυνο και με ελάχιστη πιθανότητα επιπλοκών δεδομένου ότι οι διατάσεις που γίνονται είναι της τάξης των λίγων χιλιοστών και κάτω από διαρκή έλεγχο προκλητών σωματο-αισθητικών δυναμικών (SSEP) και ταυτόχρονου διεγχειρητικού ηλεκτρομυογραφήματος (EMG).

Συμπέρασμα: H τεχνική της Οπίσθιας Διατατικής Σπονδυλοδεσίας είναι μια πρωτοπορειακή μέθοδος για τη θεραπεία παθήσεων που διεθνώς αντιμετωπίζονται με διάνοιξη του σπονδυλικού σωλήνα και των σπονδυλικών τρημάτων όπως π.χ. σπονδυλική στένωση, ενδοτρηματική στένωση, αστάθεια κ.ά. Πλεονεκτεί λόγω μεγάλης μείωσης του χειρουργικού χρόνου, των διεγχειρητικών κινδύνων και των επιπλοκών. Έχει εφαρμοστεί με επιτυχία σε πάνω από 180 περιστατικά.