ΚΑΤΑΓΜΑΤΑ ΕΠΙΓΟΝΑΤΙΔΑΣ - ΡΗΞΗ ΕΠΙΓΟΝΑΤΙΔΙΚΟΥ ΤΕΝΟΝΤΑ
ΟΛΙΣΘΑΙΝΟΥΣΑ ΟΣΤΕΟΣΥΝΘΕΣΗ ΕΚΤΑΤΙΚΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΓΟΝΑΤΟΣ
ΝΕΑ ΜΙΚΡΟ-ΕΠΕΜΒΑΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ
Τα κατάγματα της επιγονατίδας και οι ρήξεις του επιγονατιδικού τένοντα αποτελούν μείζονα προβλήματα γιατί καταργούν αυτόματα την λειτουργία του εκτατικού μηχανισμού του γόνατος και τις δυνατότητες για όρθια στάση, βάδιση, τροχάδην ή άλματα. Οι καθιερωμένες χειρουργικές τεχνικές οστεοσύνθεσης, για τα κατάγματα και συρραφής για τον τένοντα, μειονεκτούν διότι γίνονται με ανοιχτή προσπέλαση και απαιτούν παρατεταμένο χρόνο μετεγχειρητικής αποκατάστασης ενώ δεν εξασφαλίζουν, σε όλες τις περιπτώσεις, άμεση και πλήρη αποκατάσταση της λειτουργικότητας του γόνατος. Η νέα μικρο-επεμβατική τεχνική της Ολισθαίνουσας Οστεο-Σύνθεσης εξασφαλίζει άμεσα πλήρη δυναμική αποκατάσταση του εκτατικού μηχανισμού με άμεσο αποτέλεσμα την ενεργητική κινητοποίηση και πλήρη φόρτιση του σκέλους και εκτός από τη μικρή διάρκεια του χειρουργείου, την ελαχιστοποίηση της διάρκειας νοσηλείας αλλά και την ταχύτατη αποκατάσταση.
Η συνηθισμένη (καθιερωμένη) αντιμετώπιση
Τα κατάγματα της επιγονατίδας ταξινομούνται σε εγκάρσια, με μερική συντριβή και με ολική συντριβή. Εκτός από ορισμένα εγκάρσια χωρίς παρεκτόπιση, τα οποία αντιμετωπίζονται και συντηρητικά, η συντριπτική πλειοψηφία των καταγμάτων της επιγονατίδας αντιμετωπίζεται χειρουργικά με ανοιχτή προσπέλαση και οστεοσύνθεση με μεταλλικά υλικά. Στις περισότερες περιπτώσεις με συντριβή γίνεται και μερική ή και ολική επιγονατιδεκτομή. Μετά το χειρουργείο ο ασθενής χρειάζεται, σε πολλές περιπτώσεις, να βαδίζει με πατερίτσες για άλλοτε άλλο χρονικό διάστημα και έχει ανάγκη από γυμναστική και φυσικοθεραπεία.
Οι ρήξεις του επιγονατιδικού τένοντα αντιμετωπίζονται συνήθως με ανοιχτή προσπέλαση και στη συνέχεια γίνεται συρραφή του τένοντα με ισχυρά ράμματα. Σε πολλές περιπτώσεις, όταν το αποτέλεσμα είναι ικανοποιητικό, ακολουθεί ακινητοποίηση με εξωτερικό νάρθηκα για 4-6 εβδομάδες. Υπάρχουν περιπτώσεις που η συρραφή δεν είναι ικανοποιητική οπότε γίνεται πρόσθετη ενίσχυση, συνήθως με σύρμα το οποίο περνάει από την επιγονατίδα στην κνήμη και ακολουθεί πάλι εξωτερική ακινητοποίηση με νάρθηκα.
Η ολισθαίνουσα οστεοσύνθεση – Νέα μικρο-επεμβατική μέθοδος
Η νέα μέθοδος ονομάζεται ολισθαίνουσα οστεοσύνθεση. Χρησιμοποιείται για τη θεραπεία τόσο των καταγμάτων της επιγονατίδας όσο και των ρήξεων του επιγονατιδικού τένοντα. Γίνεται κλειστά, χωρίς ανοιχτή προσπέλαση ή μεγάλες τομές. Με τη χρησιμοποίηση μιας ειδικής αρπάγης γίνεται ανάταξη και σταθερή συγκράτηση της επιγονατίδας. Στη συνέχεια, με τη βοήθεια ειδικά σχεδιασμένων οδηγών, περνάει ένας ειδικός σύνδεσμος με τον οποίο γίνεται κλειστά η αποκατάσταση της συνέχειας του εκτατικού μηχανισμού του γόνατος. Όλη η επέμβαση γίνεται κλειστά μέσα από μικρές τομές (1-1,5 εκ.) και διαρκεί μόλις 15-20 λεπτά. Δεν χρησιμοποιούνται μεταλλικά υλικά (εμφυτεύματα) και η άμεση αποκατάσταση του εκτατικού μηχανισμού του γόνατος γίνεται αποκλειστικά με τον εύκαμπτο τεχνητό σύνδεσμο.
Mετεγχειρητική πορεία: Εφαρμόζεται μόνο απλή ελαστική επίδεση του γόνατος. Οι ασθενείς ενθαρύνονται για άμεση, ελεύθερη και πλήρη χρήση του χειρουργημένου γόνατος αμέσως μετά το χειρουργείο. Ο πόνος υποχωρεί και εξαφανίζεται εντελώς την τρίτη με πέμπτη μετεγχειρητική ημέρα επιτρέποντας την ελεύθερη φόρτιση και χρήση του σκέλους. Η νοσηλεία διαρκεί 1-2 ημέρες. Η πλήρης αποκατάσταση του εύρους κίνησης επιτυγχάνεται εντός 2 μηνών. Για τον έλεγχο της πορείας πώρωσης των καταγμάτων χρησιμοποιούνται απλές ακτινογραφίες και σε συντριπτικά κατάγματα αξονική τομογραφία (CT). Για τον έλεγχο του επιγονατιδικού, κατάλληλη είναι η μαγνητική τομογραφία (MRI).
Η νέα μέθοδος σχεδιάστηκε και εφαρμόζεται ήδη από το 1991 και τα αποτελέσματα είναι άριστα. Έχει χρησιμοποιηθεί σε 123 περιστατικά, με εγκάρσια κατάγματα, με μερική συντριβή και με ολική συντριβή και 9 με ρήξεις επιγονατιδικού. Δεν έγινε καμμία επιγονατιδεκτομή, μερική ή ολική.
Συμπεράσματα: H τεχνική της ολισθαίνουσας οστεοσύνθεσης είναι μία επαναστατική νέα μέθοδος για τη θεραπεία όλων των τύπων των καταγμάτων της επιγονατίδας η οποία χρησιμοποιείται και για τη θεραπεία των ρήξεων του επιγονατιδικού τένοντα. Εξασφαλίζει άριστα αποτελέσματα χωρίς μετεγχειρητική ακινητοποίηση και επιτρέπει πλήρη χρήση και φόρτιση του σκέλους αμέσως μετά την εγχείρηση. O σχετικά μεγάλος χρόνος εφαρμογής (από το 1991) αποτελεί μία από τις εγγυήσεις για την αποτελεσματικότητά της, ενώ ο σχετικά μεγάλος αριθμός περιστατικών (123 κατάγματα και 9 ρήξεις επιγονατιδικού) επιτρέπει την αισιοδοξία για την προτεινόμενη λύση στο πρόβλημα της άμεσης και ελεύθερης κινητοποίησης των περιστατικών με πλήρη ρήξη του Εκτατικού Μηχανισμού του Γόνατος.